پیش بینی کیفیت زندگی دانشجویان دختر براساس متغیرهای‏ تمایز یافتگی و تاب آوری

هدف: پژوهش با هدف پیش بینی کیفیت زندگی دانشجویان دختر دانشگاه آزاد واحد بوئین زهرا براساس متغیرهای تمایز یافتگی و تاب آوری انجام شد. روش: این مطالعه توصیفی- همبستگی روی مجموعا 242 نفر دانشجوی دختر انجام شد. میانگین سنی آنان 45/22 سال(انحراف معیار 9/4) بود. ابزارهای به کار برده شده برای سنجش متغیرهای پژوهش عبارت بودند از: مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون (CD-RISC)، مقیاس تمایزیافتگی اسکورون (DSI) و مقیاس کوتاه کیفیت زندگی(WHOQOL-BREF). تحلیل دادهجها به روش ماتریس همبستگی و رگرسیون گام به گام انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد بین تاب آوری و کیفیت زندگی و همچنین بین تمایز یافتگی و کیفیت زندگی رابطه وجود دارد  نتایج رگرسیون گام به گام برای پیش بینی کیفیت زندگی حاکی از آن بود که هم آمیختگی با دیگران بیشترین رابطه را با کیفیت زندگی دارد . نتیجه گیری: تاب آوری به واسطه کاهش مشکلات هیجانی (و یا افرایش سلامت روانی) موجب افزایش کیفیت زندگی می شود و همچنین هم آمیختگی با دیگران به دلیل اینکه  تحت تاثیر سیستم عاطفی محیط و واکنش اطرافیان شکل می گیرد بیشترین تاثیر را در کاهش کیفیت زندگی دارد.